تا جنون فاصله خیلیــــ ست ؛ از اینجا که منم!
راستی ((پناه)) چه کلمه ی نرمی است!دقت کرده بودید؟ پ اش ادم را یاد پتو و پنبه می اندازد و ((ناه)) اش مثل ((ها)) کردن روی شیشه های زمستان است.برای اینکه بخار بگیرد و با انگشت رویش دوتا نقطه بکشی بالای یک منحنی...
بسم الله الرحمن الرحمن الرحیم*
فرض میکنیم رفتار ماست که واکنش_منطقی_ دیگران را می سازد؛
پس اگر رفتار من علت باشد،
واکنشی که دریافت میکنم معلول است..
حال آیا اگر سربه هوایانه رفتاری داشتیم و واکنشی که دریافت کردیم سربه هوایی ما را به رخمان کشید و از رفتار خودمان که موجب چنین واکنشی شده خشمیگن شدیم؛باید خشممان را مثل اسپری فلفل به صورت فرد واکنش دهنده بپاشیم؟
حالا که به وقتش در دهان خودمان فلفل نریختیم، بهتر نیست حداقل اینجا سر اسپری فلفل را به سمت خود بچرخانیم؟
*: حواسم پرت بود و دوبار الرحمن را نوشتم... و دیگر دلم نیامد پاکش کنم..تا بینهایت هم می شود الرحمن گذاشت...بسم الله الرحمنِ الرحمنِ الرحمنِ الرحمنِ الرحمـ...
#یک_سوزن_به_خود
یعنی ما_ مردمی که امام معاصرمان را یاری نمی کنیم_ مجلس گرفته ایم و گریه می کنیم برای مظلومیت امامی که مردم زمانش یاری اش نکردند؟
حالا درست که این گریه ها و رونق بخشیدن ها هم به تعبیری یاری محسوب میشوند ولی بسنده کردن بهشان،آنهم فقط در یک دهه در کل سال،برای اینکه توهم مومن بودن و از خوبان بودن بزنیم؛خیلی کم است.
ما نقد را فراموش کرده ایم و چسبیده ایم به نسیه.چون نقد سختی دارد..تازه است..خون جوشان میخواهد..آدم زنده..
خدایا از ما مرده های سست باور آبی گرم نمیشود..بیا و بکوب و از نو بسازمان..
بعدا.ن: حالمان از خودمان و مثل خودمان خراب بود،یادمان رفت مجلس های شور و شعور توامان را استثنا کنیم. بی انصافی نشده باشد...
