روی لـــانه ی بنفش

نماز شبی که نماز صبح فردایش را خواب بمانی؛ استندآپ کمدی برای ملائک است..

هنرمند، هم در باب فرم و قالب هنرِ خودش

و هم در قبال مضمون تعهّد دارد.

کسی که قریحه‌ی هنری دارد، نباید به سطح پایین اکتفا کند.

این یک تعهّد است.

هنرمند تنبل و بی‌تلاش،

هنرمندی که برای تعالی کار هنریِ خودش

و ایجاد خلاقیت تلاش نمی‌کند،

در حقیقت به مسئولیتِ هنری خودش

در قبال قالب عمل نکرده است.

هنرمند باید دائم تلاش کند.

البته ممکن است انسان یک‌وقت به جایی برسد که بیش از آن نمی‌تواند تلاش کند- بحثی نیست-

اما تا آنجایی که می‌تواند،

باید برای اعتلای قالب هنری تلاش کند.

این تعهّد در قبال قالب، بدون یک احساس شور و عشق و مسئولیت- البته این شور و عشق هم مسئولیت است؛

آن هم یک دست قوی است که انسان را وادار به کاری می‌کند و نمی‌گذارد

که احساس تنبلی و تن‌آسایی، او را از کار بازبدارد - به دست نمی‌آید.

در دیدار جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر ۱۳۸۰/۰۵/۰۱

بسم الله الرحمن الرحمن الرحیم*

فرض میکنیم رفتار ماست که واکنش_منطقی_ دیگران را می سازد؛

پس اگر رفتار من علت باشد،

واکنشی که دریافت میکنم معلول است..

حال آیا اگر سربه هوایانه رفتاری داشتیم و واکنشی که دریافت کردیم سربه هوایی ما را به رخمان کشید و از رفتار خودمان که موجب چنین واکنشی شده خشمیگن شدیم؛باید خشممان را مثل اسپری فلفل به صورت فرد واکنش دهنده بپاشیم؟

حالا که به وقتش در دهان خودمان فلفل نریختیم، بهتر نیست حداقل اینجا سر اسپری فلفل را به سمت خود بچرخانیم؟

*: حواسم پرت بود و دوبار الرحمن را نوشتم... و دیگر دلم نیامد پاکش کنم..تا بینهایت هم می شود الرحمن گذاشت...بسم الله الرحمنِ الرحمنِ الرحمنِ الرحمنِ الرحمـ...

#یک_سوزن_به_خود