روی لـــانه ی بنفش🌳

چند روزی‌ست که غِر و غِرِ لباسشویی موزیک متن صبح تا ظهرمان است.

مدام از توی نورگیر گردن میکشم و نگاه میکنم تا حد تیزی و برندگی آفتاب را بسنجم. جان میدهد برای کشتن سه سوته ی خیسی لباس ها.

دور تا دور خانه اثاث ۳ سال خوابگاه نشینی ام پهن است که تازه از تهران رسیده اند و شده اند اسباب خاطره بازی.

کاسه و بشقاب ها و دفتر کتاب ها. 

اتاق نقلی ام شده میزبان؛ و نقلی تر شده است.

خواهرم قهر شده و با تلخی در اتاقش را قفل کرده و

نور کم اتاق در کنار صدای گشت و گذار مادر در آشپزخانه؛ ترکیب دلتنگ کننده ای را ساخته است.

صدای آسانسور که به طبقه مان نزدیک می شود به گوشم میرسد و چند ثانیه بعد صدای زنگ..

احوالپرسی و گپ زدن ها...

عصر پرنور دلگیری‌ست.