به یاد اون اون پوزخندی که اون صبح جمعه به فهیمه زدم! که سراسیمه از دعا ندبه برگشت و بهم گفت یه خبرایی شده..حاج قاسم شهید شده!!
به یاد نا باوریم که تا غروب طول کشید و منتظر تکذیبیه بودم
به یاد ضجه های بی صدام توی اتوبوس وقتی که باورم شد که پریدی و باهات حرف زدم در حالی که میدونستم خودت مستقیم داری صدام رو میشنوی
به یاد ای اهل حرم میر و علمدار نیامد گوش دادنای بی وقفه..
تو کیِ من بودی که اینطور عزادار رفتنت شدم عزیز قلبم؟
تو از روز ازل در قلب من بودی
وگرنه عشق که اینقدر اتفاقی نیست..نه؟
- تاریخ : سه شنبه ۱۳ دی ۰۱
- ساعت : ۰۲:۰۷
- |
- نظرات [ ۶ ]
