تا جنون فاصله خیلیــــ ست ؛ از اینجا که منم!
حالا شما احتمالا بگید خدایا شفا نده بخندیم اما من یه زمانی واقعا اینطوری بودم که احساس می کردم فقط باید دانشمند هسته ای یا موشکی بشم تا انسان مفیدی محسوب بشم و این واقعا زندگیم رو مختل کرده بود!
#من_پیش_از_کمالگرایی
#من_پس_از_کمالگرایی
خدایا شکرت
به خاطر جو و فضای دهه نود و پررنگ بودن مسئله هسته‌ای و ترور شهدای علم بوده شاید...
من هم یادمه تو جشنواره جابر یکی از مسئولین اداره آموزش و پرورش ازم پرسید میخوای چکاره بشی و بهش همین جواب رو دادم؛ گفتم می‌خوام پروفسور انرژی هسته‌ای بشم :)
اغلب بچه‌ها و نوجوون‌ها از این آرزوها دارن، خلبان بشن، دکتر بشن، تازه به نظرم این آرزو منطقی و آمیخته به آرمان هم بوده :))
