تا جنون فاصله خیلیــــ ست ؛ از اینجا که منم!
مادامی که ازت فاصله می گیرم
حس ادمی رو دارم که برای زنده موندن و نفس کشیدن باید به یه ماسک و کپسول انس بگیره
حس ماهی ای که تو یه لیوان اسیره
حس پرنده ای که بالهاشو محکم بستن
مادامی که ازت دورم
ماهم
یه جایی که هوا نیست
هیچی نیست
یه خلا تاریک و عمیق
که زندگی رو سخت میکنه
قال امام النّاصِحُ (ع): «مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ، لِعَزَائِمِ الْیَوْمِ.» (نهج‌البلاغه، ح440)
چه شکننده است خواب براى تصمیم هایى که (انسان) در روز مى گیرد. (ترجمه مکارم)
حالا؛ بعد از عمری زندگانی و این همه اهن و تلپ و ادعا؛ خوب است تازه دستگیرم شده باشد که حواسم پرت بوده و عمریست در عین دولا راست شدن بندگی خدا را نکرده ام؟
نیست.
اعوذ بک من نفسی...
که همیشه ارزو داشتم از اولو الالبابیان قران باشم..و حالا شده ام اولو الغفلة..
به نام خدا
امروز سی ام آبان بود و این بنده توانست ۳۰ روز پشت سر هم؛ در وبلاگ پست بگذارد هر چند کوچک، یا نه خیلی معتبر.
توانست تمام عذر و بهانه ها را دور بزند و پای این قرار بماند که بعید بود از بنده ی چله‌شکن.
منت خدای را عزوجل...
واقعیت؛ حرف های پست آخر؛ به قول رضا امیرخانی، دوسیه‌اش مفصل است.
مجالی نیافتم که بنویسم.فردا به شرط حیات، انجام میدهم، اگر خدا بخواهد.
باقی بقایتان.
+عنوان،مصرعی از یک آهنگ.
چقدر بازنویسی به نظرم کسل کننده بود، و چقدر نیست!
درست برعکسه؛ مثل جادو می‌مونه!
اتفاقی که نباید می افتاد؛ افتاده بود و من،
چاره ای نداشتم که خودم را به تمامه تسلیم کرده و به امانات تحویل دهم .
پس چمدان کوچکم را از انبار خانه بیرون کشیدم و شروع کردم به چیدن...
گفته بودم که عطر نان گرم، یک‌جورهایی حس امنیت و دل‌گرمی دارد؟
دلم میخواد یه روز در حین اینکه دارم برای هدفم_سخت_ تلاش می کنم و در مقابل هیچ مانعی کمرم خم نمیشه؛ شخص مهم و تاثیرگزار زندگیم؛ با یه لبخند تحسین آمیز بهم بگه: تو آدم نمیشی نه؟:)
_سی ثانیه بهت فرصت میدم از همون راهی که اومدی بری بیرون وگرنه می‌زنم..
