روی لـــانه ی بنفش🌳

نیازی نیست همیشه برای تولید محتوا رو به جلو حرکت کنیم و سعی در خلق چیزی کاملا نو داشته باشیم!

گاهی سودمند‌تر است که بایستیم؛ سکوت کنیم؛ اجازه بدهیم گرد و خاک فرو بنشیند؛ و بعد با طمأنینه به مسیری که آمده ایم و آنچه اندوخته و ساخته ایم نگاهی تازه بیندازیم.

بعضی از آن ها را مرور کنیم؛ اصلاح و چکش کاری کنیم؛ و بپروریم.

گاهی می توانیم با نگاهی نو و رویکردی کاملا متفاوت در گذشته چرخی بزنیم و از مزرع خود خوشه ای برای حرکت رو به جلویمان بچینیم.

اوضاع کشور..نه..اوضاع دنیا خیلی کیشمیشی هست. دلم می خواست توی این بازی مهره ی مهم تری باشم.

اما فقط یه معلم فرهنگ و هنرِ سال اولیِ تازه کارِ مثلا دغدغه مندم.

آره...الهدف واضح و محدد و دقیق..ازاله الاسرائیل من الوجود

هدف مشخصه

ولی من کجای این پازلم؟

من قراره کدوم قسمت بار رو بردارم و به دوش بکشم؟

من قراره توی خونه ای که ساخته میشه میخمو کجا بکوبم؟

چطوری کمک کنم؟

نکنه من اشتباهی اومدم که در بسته رو وا نمی کنی؟

نکنه زردی برگا همشون یه نقشه بود؟

نکنه جوگیر شدم؟

نکنه حرفام شعار باشه؟

یعنی جایی که الان ایستادم درسته؟

• کلییییییک

دویدم و دویدم

سر کوهی رسیدم

دو تا خاتون رو دیدم

یکی یه من آب داد

یکی به من نون داد

نون رو خودم خوردم

آبو دادم به زمین

زمین به من علف داد

علفو دادم به بزی

بزی به من پشکل داد

پشکلو دادم به نونوا

نونوا به من آتیش داد

آتیشو دادم به زرگر

زرگر به من قیچی داد

قیچی رو دادم به خیاط

خیاط به من قبا داد

قبا رو دادم به ملا

ملا به من کتاب داد

کتابو دادم به بابا

بابا دو تا خرما داد

یکیشو خوردم تلخ بود

یکیشو خوردم شیرین بود

قصه ما همین بود!

مقاله ای کوتاه در مورد متل دویدم و دویدم از طرف میرزا مهدی به دستم رسید که از این بابت بسیار بسیار از ایشان سپاسگزارم.

پیشنهاد می کنم شما هم ملاحظه بفرمایید:)

نماز شبی که نماز صبح فردایش را خواب بمانی؛ استندآپ کمدی برای ملائک است..

من برای آدم های تنها غصه می خورم.

به نام دوست

دوره سیر مطالعاتی شهید مطهری(ره) ویژه ایرانیان خارج از کشور(سطح دو)

بنیاد شهید پالیزوانی

برای ثبت نام به سایت بنیاد شهید پالیزوانی ره مراجعه بفرمایید لینک

دوره طلیعه حکمت( سیر مطالعاتی شهید مطهری ره) با تدریس دکتر غلامی حفظه الله :) برای داخل کشور نیز از _تقریبا_سال 82 تا کنون با قدرت در حال برگزاری است. انشاالله موعد ثبت نام ترم جدید که رسید اطلاعیه اون رو هم براتون میذارم

و اوصیکم به شرکت کردن

که برای دنیا خوبه هم آخرت:)

احتمالا تنها چیزی که نجات بخش ذهن،  از موج سواری دائمی بر سطحی ترین قشر زندگی و غرق شدن در دور باطل سرریز اطلاعاتی است؛ مطالعه ی کتاب های خوب باشد.

برگشتیم سر نقطه اول! 

سر خونه ی یک!

و من عاشق بهانه برای شروعم:)

عیدتون مبارک

و حقیقتا دلتون خوش انشاالله💛🍃

خدایا هوامونو داشته باش

امیدمون فقط به شماست

حول حالنا الی بهترین حال

خدایا نشه امسالم بگذره و یک نفر مانده از این قوم که بر میگردد هنوز برنگشته باشه..

گرچه خود من نه امادم و نه لایق

ولی برای خاطر آماده ها و دلسوخته ها..العجل

حول حالنا بظهور الحجه

اول کاری یه صلوات برای سلامتی امام زمان بفرستیم با هم؟ اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

محبوب من حالا که همه با ارزیابی سال گذشته و بولت جورنال هایشان خفه مان کرده اند من برایت تحلیل انیمه اورده ام! امیدوارم کار خوبی کرده باشم:)

داستان درباره پسری به نام سیشو هانداست که از کودکی به خوشنویسی سنتی ژاپنی مشغوله

همینقدر بگم که اگر تاریخ هنر خونده باشید میدونید که هنر خطاطی در ژاپن خیلی حیثیتی و حائز اهمیت و آداب داره.
چیزی شبیه نگارگری که هنر سنتی اصلی ماست و آداب و مانیفست داره.

خب این پسر ما مشغول بوده و هر سال مسابقات رو شرکت می کرده و این حرفه که از پدرش بهش رسیده بود رو با جدیت و علاقه ادامه میداده

و یه جورایی خطاطی با گوشت و پوست و خونش عجین شده و کل زندگی و وقت و برنامش وقف خطاطیه و طبیعتا هدفش اینه که خطاط مطرح و فوق العاده ای بشه
و سبک شخصی و منحصر به فرد خودش رو پیدا کنه.
البته همین الانش هم استاده و همه سنسی صداش میکنن.

خلاصه الان یه پسره که دبیرستانشو تموم کرده و مشغول به کار هنریه.
توی یه مسابقه داور اصلی کلی بهش نقد میکنه و سبک خطاطیش رو پیش پا افتاده خطاب میکنه

اون هم از خود بیخود میشه چون کلا خیلی پسر احساساتی و عجول و ناپخته ایه
میپره و یه مشت حواله پیرمرد رنجور که مدیر و داور هم هست میکنه

و پدرش به خاطر این رفتار سرافکنده کنندش تبعیدش میکنه به روستای ابا اجدایشون تا یکم با خودش خلوت کنه
به کارای زشتش فکر کنه
و حسابی روی خطاطیش هم کار کنه (تا اینجا فقط یک قسمت از سریال و کلیتش رو براتون گفتم)

و در ادامه اتفاقایی براش می افته که باعث میشه به بلوغ فکری نزدیک بشه...

ایا این انیمه خیلی خارق العاده و بینظیر و حیرت اوره؟
نه!
این یه انیمه خیلی سادست!
یه انیمه ای که روانشناسانه طوره
و واقع گرایانه‌ست
زندگیه
ترکیبی از قوس قزح و گردباد

شما رو همراه خودش به طبیعت می بره و این برای کسایی که عشق طبیعت هستن خیلی لذتبخشه
تصاویر زیبایی داره

و دیدن دگردیسی ساده و نامحسوس(و نه گل درشت و کلید اسراری) روح اون پسر در مواجهه با ادم هایی که توی روستا بودن و اصلا توجهی به انزواطلبی اون و کناره گیری هاش نداشتن؛ روحت رو متبسم می کنه.
این انیمه از جنس انیمه "همین دیروز"ه.
تو رو به خودت ارجاع میده
و به معنای واقعی زندگی
و به ارزش های حقیقی

و این بهت آرامش ذهنی رو تقدیم می کنه.

من دنبال یه انیمه با دید مثبت و امیدبخش و چشم نواز بودم که باراکامون رو پیدا کردم.
انیمه ها معمولا به خاطر فضای دارک و داستان فوق تخیلی و اساطیری عجیب و غریب و شخصیت های لایه اندر لایه شون بهم حس سرگیجه و ابرسیاه بالای سر میدن و بیشتر دمغم می کنند.
انیمه های کمی هستن که این حجم از انرژی مثبت ازشون دریافت بشه و از این بابت از دیدن  این ۱۲ قسمت بی الایش و دوست داشتنی مملو از هنر راضیم.

عکس: تصویری که تو یه نگاه چشمم رو گرفت و حس کردم انیمه خوبی میتونه باشه پس سرچش کردم فوقع ما وقع.

زبان اصلی این انیمه برای بالای ۱۸ سال مناسبه طبق نظر سایت فیلیمو.
ولی دوبله‌اش برای گروه سنی دبستان هم خوبه:)

در واقع یکی دو جا چند تا کلمه مورد دار استفاده شده ولی در کل هیچ صحنه یا داستان بدی نداره.

این بود انشای من:) در استانه 1401

مواظب خودتون باشید رفقا..

عیدتون پیش پیش به خوشی

هر سال بهتر از پارسال انشاالله.